Zakelijke info:

Titel: Achtste groepers huilen niet

Schrijver: Jacques Vriens

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf

Uitgegeven in het jaar: 1999

 

Samenvatting:

Akkie is een stoer en jongensachtig meisje van 12 jaar. Ze zit samen met Elise en nog veel meer klasgenoten in groep 8 van de basisschool.
Elise is bijna het tegenovergestelde van Akkie; ze is erg netjes en loopt bijna altijd in rokjes met daaronder keurige lakschoentjes. Ondanks dat zijn ze toch beste vriendinnen. Dat kwam vooral doordat Akkie het altijd voor Elise opnam toen ze nog gepest werd met haar Limburgse accentje.
In de schoolpauze voetbalt Akkie altijd met haar klasgenootjes op het trapveldje bij de school. Als ze daar een keer ruzie krijgt met Joep, een klasgenootje, besluiten ze het uit te vechten in het parkje vlakbij de school. Maar als Akkie daar aankomt krijgt ze het erg benauwd. En daar hield het niet bij op. In de week erna heeft Akkie erg veel last van benauwdheid. Ze werd ook erg gauw verkouden en snel moe. Als Akkie op een dag zomaar een bloedneus krijgt tijdens het huiswerk maken besluit de moeder van Akkie de dokter te bellen. Die verwijst Akkie door naar het ziekenhuis. Na een heel pijnlijk onderzoek, ruggenmerg punctie, krijgt Akkie te horen dat ze acute leukemie heeft. Akkie weet eerst helemaal niet wat leukemie nou precies is. Dit legt de dokter haar dan uit, en Akkie wordt boos. Waarom moet haar dit overkomen?

Als juf Ina het aan de kinderen op school verteld zijn die erg geschokt. Akkie is ziek! Dat is moeilijk voor te stellen. Vooral voor Joep is het moeilijk te begrijpen.
Akkie moet in het ziekenhuis blijven voor haar medicijnen. Ze is erg verdrietig want nu kan ze misschien niet mee op kamp! En het voetbaltoernooi dan? Akkie ziet het niet meer zo zitten, maar gelukkig zijn de dokters erg aardig en krijgt ze veel kaartjes en brieven van haar klasgenootjes.
Een paar weken later is er goed nieuws: Akkie mag een paar dagen naar huis! Als ze op school is, is iedereen heel blij, maar ze kijken wel raar tegen Akkie op, door de kuren heeft ze geen haar meer. Nu heeft ze een pet op, maar juf Ina heeft bedacht dat ze nu allemaal met een hoofddeksel op school moeten komen, zodat Akkie zich niet zo gek voelt. En dat vindt iedereen wel leuk! Alleen zal ze niet mee mogen doen met het voetbaltoernooi.
Een paar dagen later moet Akkie weer naar het ziekenhuis, ze heeft weer medicijnen nodig.
Over een week gaat groep 8 op kamp, en het gaat weer iets beter met Akkie. De dokter heeft zelfs gezegd dat ze, als ze heel rustig aan doet, wel mee op kamp mag!
En dan is het zover: Akkie gaat met haar klasgenoten op kamp! Ze heeft een heel gezellige tijd, maar als de klas op de 2de dag in het bos gaat wandelen, gaat het met Akkie weer helemaal mis, ze heeft zich veel te druk gemaakt; ze krijgt het weer benauwd en moet onmiddellijk terug naar het ziekenhuis.
In de dagen daarna gaat Akkie erg achteruit, ze overlijdt.
Juf Ina gaat met Elise naar Akkie's huis, waar ze ligt opgebaard. Daar nemen ze afscheid.
Groep 8 moest de laatste weken voor de grote vakantie natuurlijk wel doorgaan. Met alles, met de cito-toets, met het voetbaltoernooi en ook met de musical. Maar al die tijd waren ze Akkie geen dag vergeten.

http://www.scholieren.com/boekverslag/45789

 

Over de auteur:

Jacques Vriens is geboren in het jaar 1946 in Den Bosch. In 1952 verhuisde hij naar Helmond, waar zijn ouders een hotel begonnen. In zijn jeugd ontdekte Jacques dat hij het leuk vond om te schrijven, hij hield ervan om dingen vast te leggen, zodat er herinneringen ontstonden.

Op zijn zestiende verhuisde hij samen met zijn moeder naar Amsterdam. Daar maakt hij zijn school af, een soort havo. En volgde daarna de PABO.  Na zijn opleiding heeft hij met veel plezier gewerkt als meester in het basisonderwijs. En was ook 19 jaar directeur van 2 scholen. Het schoolleven inspireerde hem natuurlijk voor zijn boeken. Veel boeken die Jacques Vriens heeft geschreven zijn waargebeurd.

http://www.jacquesvriens.nl/biografie.htm

 

 

Leeservaringen:

Ik vind 'achtste groepers huilen niet' een heftig boek.  Het is niet niks dat een meisje van 12 jaar overlijdt aan een ziekte zoals leukemie. Het boek is heel realistisch geschreven. Dit is iets dat me altijd heel erg aantrekt bij boeken. Ook is het boek zo geschreven dat je echt meeleeft met de kinderen in groep 8. Je leert Akkie ook goed kennen (ze is hoofdpersoon) waardoor je tot aan het einde van het boek echt de tranen in je ogen hebt staan. Zo'n positief meisje die overlijdt...

 

Ik vond het onderwerp van het boek dus wel heftig. Er zijn niet veel boeken waarin een meisje van 12 jaar leukemie heeft. Toch vind ik het wel goed dat Jacques zo'n boek heeft geschreven. Veel kinderen weten niet wat het betekent als je leukemie hebt. Als ze ouder zijn krijgen ze hier jammer genoeg misschhien toch ooit mee te maken.

 

De hoofdpersoon in het boek is Akkie. Akkie is een stoer, grappig, naïef en een beetje jongensachtig meisje. Ze staat positief in het leven. En ze staat altijd voor anderen klaar. Ze houdt niet van mensen die iets beter weten als zij dus ze kan soms nogal agressief zijn.

Elise is de beste vriendin van Akkie, in het verhaal een medespeler. Elise is een verlegen meisje, dat vroeger ook gepest is.

Joep is een beetje de vijand van Akkie. Later in het verhaal trekken Joep en Akkie wel wat meer naar elkaar toe. Ze krijgen meer respect voor elkaar. Joep is een jongen die zich heel stoer voor doet voor de buitenwereld maar van binnen een hele lieve en zachtaardige jongen is.

 

Het boek is geschreven in chronologische volgorde. Het hele verhaal wordt dus van begin tot eind verteld, zoals het in het 'echte' leven ook zal gaan. Vanaf het moment dat Akkie ziek wordt, tot het moment dat Akkie overlijdt. Alles wordt in volgorde verteld. Dit zorgt voor een duidelijk verhaal.

Het verhaal speelt zich op verschillende plekken af: op school, bij Akkie thuis, op kamp en in het ziekenhuis. Dit zorgt in het verhaal voor afwisseling vind ik.

 

Het boek is geschreven in de ik-persoon. Je beleeft alles met Akkie. Je komt haar gedachten te weten en ook hoe ze zich voelt. Alle dingen die Akkie mee maakt. Die maak jij ook mee door het boek te lezen. Voor het verhaal is dit wel goed. Juist door de gevoelens van Akkie kom je een beetje te weten hoe het is om leukemie te hebben. Hoe denkt Akkie? Hoe voelt ze zich?

 

De schrijver brengt niet echt spanning in verhaal door bijvoorbeeld een enge locatie of een informatie voorsprong. De schrijver brengt denk ik spanning in zijn verhaal door de onzekerheid van Akkie's ziekte. Wordt ze nog beter, of gaat ze overlijden? Dit zijn vragen die je als lezer beantwoord wilt hebben. Dit zorgt ervoor dat je verder wil lezen. Een voorbeeld is bijvoorbeeld dat Akkie de uitslag van het onderzoek krijgt in het ziekenhuis. Je hoopt dat het niet ernstig is, en dat er niks aan de hand is. Tot het moment dat de arts de uitslag verteld is dit een spannend moment. Juist omdat je zo met Akkie meeleeft.